Mikluszowice

Kierując się z Dziewina do Bochni trafiamy do Mikluszowic. Miejscowość źródła podają po raz pierwszy w 1326 r., a wzmianka dotyczy parafii w Mikluszowicach. Wbrew przypuszczeniom, wcześniejsze wzmianki nie dotyczą Mikluszowic, o czym piszą wybitni historycy (J. Wyrozumski, S. Mateszew). Pewne jest jednak, że osada istniała już bardzo dawno. Badania archeologiczne odkryły liczne materiały pochodzące jeszcze z epoki brązu. Na równinnym terenie uwagę zwraca Góra św. Jana obfitująca w mnogość materiałów archeologicznych z XI i XII w. Przypuszcza się, że jest to grodzisko, choć nie odkryto jeszcze żadnych umocnień. Wioska była własnością szlachecką do 1499 r., gdy została sprzedana przez Cikowskich królowi. Królewszczyzną była do 1772 r., kiedy to zaborcy przyłączyli Mikluszowice do dominium niepołomickiego, w którym pozostały do I wojny światowej. Na wspomnianej Górze św. Jana stały w Mikluszowicach pierwsze kościoły. Było ich trzy, a po pożarze postawiono tam kaplice zastępczą.

Wzmianka o pierwszym kościele pochodzi z 1440 r. Drugi w kolejnosci kościół był wybudowany prawdopodobnie przez cieśle królewskiego Macieja Mączkę, o którego kunszcie możemy się przekonać podziwiając kościół św. Bartłomieja w Mogile.

Prawdopodobnie to właśnie kościół wybudowany przez Mączkę spłonął w 1653 r., a przyczyną była pewnie zawierucha wojenna, jaka przewinęła się przez Polskę w XVII w. Jeszcze w tym samym roku książę Aleksander Lubomirski ufundował nowy kościół, który spłonął w 1832 r. W latach 1859 - 1864 wybudowano w Mikluszowicach czwarty kościół, który stanął już w innym miejscu.

Na Rabie wybudowano most wiszący, który łączy Mikluszowice z Majkowicami. W wiosce urodzili się: Adam Bardel - wybitny działacz ludowy, jego syn Franciszek Bardel - bliski współpracownik Wincentego Witosa, Minister rolnictwa w rządzie L. Skulskiego oraz Jan Ptaśnik - ceniony historyk.