Niedary

Od wschodu Świniary Graniczą z Niedarami, które leżą aż nad trzema rzekami: Rabą, Wisłą i Drwinką. Pierwsza wzmianka dotycząca Niedar pochodzi z 1358 r. i wówczas osada została wymieniona jako Miodary. Nazwa miała ścisły związek z przypuszczalnym powstaniem w XI w osady i pierwotnym zajęciem jej mieszkańców.

W XVII nazwa uległa przekształceniu w Niedary i w tym brzmieniu już później stale używana. Wioska była wtedy prawdopodobnie królewszczyzną, która na przełomie XV i XVI w. oddano w tenutę. Istnieje też mało wiarygodna hipoteza mówiąca, że wioska była w rękach szlacheckich. Możliwe, że chodzi tylko o część Niedar, która w późniejszym okresie stała się również królewszczyzną.

Po rozbiorach Niedary weszły w skład dominium niepołomickiego, a w 1817 r. sprzedano je w ręce prywatne. Wioska znajdowała się wówczas na prawym brzegu Raby. Rzeka zmieniając koryto w XIX w. podzieliła wioskę i dzisiaj jej prawobrzeżna część należy do Uścia Solnego. Niedary łączy obecnie z Uściem most na Rabie. Większość obszaru wsi, szczególnie w zachodniej ,północnej i południowej części, zajmują łąki i pastwiska, wśród których kręto i leniwie płyną strumienie, często ujęte w rowy melioracyjne. W kilku obniżeniach pojawiają się niewielkie stawy.

Na południowo - zachodnim skraju wsi, w miejscu zwanym KOTŁÓW, wężowato wiją się płytkie , nieckowate obniżenia terenu. Są to tzw. Drwiniska, czyli pozostałość po dawnych korytach Drwinki. W krajobrazie wsi dominują otaczające  ją z trzech stron (od zachodu, północy i wschodu) wały przeciwpowodziowe Drwinki, Wisły i Raby. Na wschodnim skraju Niedar znajduje się dość duży cmentarz wojenny (około 80 - 100 m kwadratowych) żołnierzy poległych w 1914r. na początku I wojny światowej. Ogrodzony jest żeliwnymi poręczami, oznaczony dużym krzyżem z napisem 1914.